1872 წლის 10 ოქტომბერს თბილისიდან ფოთში პირველი მატარებელი ჩავიდა. ჩვენს ქვეყანაში რკინიგზის დაბადებად სწორედ ეს თარიღი ითვლება. მეოცე საუკუნის საქართველოში რკინიგზა კარგად განვითარებული სფერო იყო და მთელი საბჭოთა სარკინიგზო სისტემის ნაწილს შეადგენდა.

ამან ხელი შეუწყო  საქართველოს ინდუსტრიულ და ეკონომიკურ წინსვლასაც. თუმცა ბოლო ათწლეულების განმავლობაში საქართველოში ბევრი რამ შეიცვალა, რკინიგზა ყველაზე იაფ ტრანსპორტის საშუალებად და, შესაბამისად, სოციალურად დაბალი ფენისთვის ყველაზე ხელსაყრელ ტრანსპორტად გადაიქცა. სხვადასხვა რეგიონი დედაქალაქს ძველი მატარებლით უკავშირდება.

ყოველდღიურად რაიონული ცენტრების, ქალაქებისა და სოფლების გავლით, ვაგონებს ასობით ადამიანი დედაქალაქისკენ მოჰყავს და შემდეგ უკან აბრუნებს. დასაქმების მაძიებელთა უმეტესობაც თბილისში მატარებლით ჩამოდის. ფოტოებშიც სწორედ ეს ყოველდღიურობაა ნაჩვენები -  დედაქალაქში ლუკმა პურის საშოვენლად ჩამოსული ადამიანები, მათი მოლოდინი, ფიქრი და განცდები. ისინი სხვადასხვა საქმით ირჩენენ თავს. ზოგი ვაჭრობს, სოფელში მოყვანილ მოსავალს ქალაქში ეზიდება და ასე შოულობს ოჯახისთვის საჭირო ფულს; ზოგი მათგანი კი თავის გატანას მოწყალების თხოვნით ცდილობს. მშობლებს ქალაქში შვილებიც დაჰყავთ. ბავშვების ნაწილი მშობლებთან ერთად მუშაობს, სხვებს კი უბრალოდ დედაქალაქის უწყვეტი, რუტინული რიტმი აინტერესებს. ასე რომ, მატარებლები და სარკინიგზო სადგურები მოვაჭრეების, მათხოვრებისა და სამსახურის მაძიებელთა თავშეყრის ადგილად არის ქცეული.