დაცლილი კორპუსები, ცარიელი მოსაცდელები, მიტოვებული ქარხანა-ფაბრიკები, ძეგლებად ქცეული ბენზინგასამართი სადგურები და მატარებლის ლიანდაგზე უფუნქციოდ შემომდგარი ვაგონები ტყიბულს უკვე წლებია მოჩვენებების ქალაქად აქცევს.

ამ სიტყვას ხშირად იმეორებენ ადგილობრივებიც. მათ კარგად ახსოვთ, როგორი იყო აქაურობა წლების წინ. ახსოვთ მეზობლები, თანამშრომლები და სხვა, უცნობი ადგილობრივებიც, ვინც ტყიბულში ცხოვრების აზრს ხედავდა. მუშაობდა შახტებში, ქარხნებსა და ფაბრიკებში, ჰქონდა შემოსავალი და იმედი, რომ გადარჩებოდა. 

ახლა ამ ქალაქში იმის ნახევარი მოსახლეობაც აღარ დარჩა, რაც 90-იან წლებამდე იყო. შახტი ერთადერთი დასაქმების საშუალებად გადაიქცა, ჩაიკეტა ბევრი შენობა, ზოგი საერთოდ დაშალა დრომ და წლებმა. 

აქაურები ხშირად იმეორებენ, რომ ტყიბულს მომავალი არ აქვს, თუ ადგილობრივებს დასაქმების შესაძლებლობები არ გაუჩნდებათ. ამბობენ - "ქალაქი მალე დაიცლება და აქ მხოლოდ მგლები და ხროვებად მოსიარულე ძაღლები დარჩებიან".  

____________________________________________

მასალა მომზადებულია პროექტის, "ლიბერალი მუნიციპალიტეტების გამჭვირვალობისთვის", ფარგლებში. პროექტის ფინანსური მხარდამჭერია ფონდ "ღია საზოგადოება - საქართველოს" მონაწილეობითი დემოკრატიის პროგრამა.

.