კითხვაზე, თუ სად გადის საზღვარი ევროპასა და აზიას შორის, აზერბაიჯანში, საქართველოსა და თურქეთში, ერთნაირად პასუხობენ: “რა თქმა უნდა, აქ.” თითოეული მათგანი თვლის, რომ სწორედ ისაა ევროპასა და აზიას შორის გეოგრაფიული და კულტურული “ხიდი”. რამდენიმე წლის წინ კი ეს სამი ქვეყანა ევროპისა და აზიის დამაკავშირებელ კიდევ ერთ პროექტზე სამუშაოდ გაერთიანდა. ახალი სარკინიგზო მაგისტრალი, რომელიც საქართველოს გავლით ბაქოსა და ყარსს დააკავშირებს, ბევრი ექსპერტის შეფასებით ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი პროექტია ამ სამი ქვეყნის პოლიტიკური და ეკონომიკური ურთიერთობისთვის
ბაქო-თბილისი-ყარსის სარკინიგზო მაგისტრალის მშენებლობა 2008 წელს დაიწყო. საქართველოს ტერიტორიაზე იგი ითვალისწინებს მარაბდა–ახალქალაქის არსებული 160 კილომეტრიანი სარკინიგზო ხაზის რეკონსტრუქციას და ახალქალაქიდან თურქეთის საზღვრამდე ახალი 25 კილომეტრის სარკინიგზო ხაზის მშენებლობას. თურქეთს რკინიგზა გვირაბის გავლით დაუკავშირდება. წინასწარი შეფასებით, რკინიგზის გამტარუნარიანობა გაშვებისთანავე წელიწადში 5 მილიონი ტონა იქნება, ხოლო შემდგომში 10 მილოინ ტონამდე გაიზრდება.
მოსალოდნელია, რომ სარკინიგზო მაგისტრალი ბევრ ახალ სამუშაო ადგილს შექმნის. მაგალითად, ახალქალაქის მომავალი საერთაშორისო სადგურზე 1600 ადამიანი იქნება დასაქმებული. ამჟამად სარკინიგზო ბაქო-თბილისი-ყარსის საქართველოს მონაკვეთის მშენებლობაზე დაახლოებით 4 ათასი ადამიანია დასაქმებული.
თუმცა ყველა არაა კმაყოფილი რეგიონში რკინიგზის მშენებლობით. მაგალითად, ახალქალაქიდან 15 კილომეტრში მდებარე სოფელ დადეშის მოსახლეობამ რამდენჯერმე სცადა სამუშაოებისთვის ხელის შეშლა. მომავალი რკინიგზის მიწაყრილი, რომელიც სოფლიდან ორიოდე კილომეტრში გადის, დადეშელებს საძოვრებსა და სახნავ-სათეს მიწებისკენ მიმავალი გზა გადაუღობა. მართალია რამდენიმე კილომეტრში მიწაყრილის ქვეშ გაკეთებულია გადასასვლელი, მაგრამ ადგილობრივების თქმით ის ძალიან მოუხერხებელ ადგილასაა განლაგებული და ყოველდღიურად სარგებლობა შეუძლებელია.
ბაქო-თბილისი-ყარსის სარკინიგზო მაგისტრალი ოფიციალურად 2014 წელს უნდა გაიხსნას. თუმცა ეს თარიღი უკვე რამდენჯერმე იყო გადატანილი: რკინიგზა ჯერ 2010-ში უნდა გახსნილიყო, შემდეგ კი 2011 და 2012 წლებში.
