უკანასკნელ წლებში ფსიქიატრიულ განყოფილებებში მნიშვნელოვნად გაუმჯობესდა ფიზიკური გარემო. განყოფილებები ახალი ავეჯითა და მოწყობილობებით აღიჭურვა. თუმცა ინფრასტრუქტურის გაუმჯობესება ფსიქიკური ჯანმრთელობის სფეროში არსებულ პრობლემებს მხოლოდ ნაწილობრივ აგვარებს.

ექსპერტების აზრით, ამ სფეროს პრობლემა სწორედ ისაა, რომ სახელმწიფო პაციენტებს მხოლოდ სტაციონალურ მკურნალობას სთავაზობს. სისტემაში განუვითარებელია ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი რგოლი - პაციენტის რეაბილიტაცია მკურნალობის დასრულების შემდეგ.

2013 წლის „ფსიქიკური ჯანმრთელობის“ სახელმწიფო პროგრამის ბიუჯეტი 13 725 000 ლარით განისაზღვრა. 2012 წლის „ფსიქიკური ჯანმრთელობის“ პროგრამის ბიუჯეტის  28% ამბულატორიულ მომსახურებაზე დაიხარჯა, 72 - კი – სტაციონარზე.  მაშინ როდესაც ევროპის განვითარებული ქვეყნები სტაციონარულ სერვისებზე 9-31%-ს ხარჯავენ და გაცილებით მეტ სახსრებს უთმობენ ჰოსპიტალგარე სერვისებს. 

ფსიქორეაბილიტაციის კომპონენტის დაფინანსება „ფსიქიკური ჯანმრთელობის“ სახელმწიფო პროგრამაში 2004 წელს ჩაიწერა და ყოველწლიურად ბიუჯეტიდან 70 ათასი ლარით ფინანსდება, რაც  ფსიქიკური ჯანმრთელობის პროგრამისთვის გამოყოფილი ბიუჯეტის 1%–ს შეადგენს. ეს დაფინანასება 100-150 პაციენტს ჰყოფნის, ისიც მხოლოდ თბილისში, ქუთაისსა და თელავში.

საქართველოს ფსიქიკური ჯანმრთელობის სფერო ადამიანური რესურსის ნაკლებობას მწვავედ განიცდის. ფსიქიატრების რაოდენობა ევროპულ საშუალო მაჩვენებელთან შედარებით ორჯერ ნაკლებია, რაც აბსოლუტურ ციფრებში სულ მცირე 250 ფსიქიატრის დეფიციტით გამოიხატება. კიდევ უფრო სავალალოა მდგომაროება სხვა კადრების მიმართ.