ვეძებ სამუშაოს.

ცნობილ საიტზე Control-f-თ ვპოულობ ქუთაისს.

განცხადების გამომდებია "მკითხველი". 

ვნახოთ რა ხდება:

წიგნები უნდა გაყიდო ტელეფონით. ოპერატორის ვაკანსიაა. 

ვაგზავნი CV-ს. ველოდები.

გასაუბრებაზე სულ გოგოები არიან მოსულები. ანაზღაურება ჯერ არ ვიცით რამდენია. ერთმანეთს არ ველაპარაკებით.

იწყება გასაუბრება. სამ-სამად შევდივართ.

ჯერ პატარა დავალებებს გვაძლევენ.

მერე პირობების გაგების დრო დგება - 

მუშაობ შაბათ-კვირის გარდა, როგორც მახსოვს, 10-დან 6-მდე.

ანაზღაურება - 150 ლარი

ოღონდ - თვეში 2000 ლარის წიგნები უნდა გაყიდო, აქედან 8% შენია.

თუ 1500-ს ვერ ასცდები, მხოლოდ 4 %. 

თუ ივარგებთ, 300 ლარზე მეტსაც გამოიმუშავებთ - გვაიმედებენ.

ოღონდ - მანამდე ხანმოკლე ტრენინგებია.

და გამოსაცდელი დრო, 2 თუ 3 კვირა.

ოღონდ ამ 2 თუ 3 კვირაში 1000 ლარის წიგნები უნდა გაყიდო.

მერე რა მოხდა, არ არის საინტერესო.

არ იქნება მინიმალური ანაზღაურება ისეთი, ადამიანს რომ ნორმალური ცხოვრების საშუალებას მისცემს? - არ იქნება არაფერი სხვა. 

მთავარი ბრძოლა ყოველთვის "უხეში" საგნებისთვის ბრძოლაა -  სწორად ითქვა. პირველადი მოხმარების საგნებისთვის - ასე ვთქვათ.

გამოთვლის, დათვლის, დაჯამების - 

მინიმალურ ანაზღაურებაზე ფიქრის დროა. 

დიდი ხანია უკვე.